Niemal od początku mojego internetowego pisania wiedziałam, że istnieje coś takiego, jak blogowe nominacje. To nic innego, jak zadanie określonej liczbie zaprzyjaźnionych twórców, określonej liczby pytań. Zaproponowanie własnym czytelnikom nowych blogów do śledzenia (bo warto zajrzeć akurat tu). Do tej pory jednak nigdy nie "padałam ofiarą" takiego procederu. Aż do ostatniej środy. Wtedy to Magda z <Save the magic moments> zaprosiła mnie do zabawy.
Żeby była jasność. Nie mam czasu śledzić regularnie wpisów na jedenastu stronach (akurat tym razem łańcuszek opiera się o tę liczbę). Niemniej jednak chciałabym wziąć udział w wyzwaniu, dlatego chętnie odpowiem na pytania. A co dalej, zobaczycie...
1. Najbardziej lubię gdy... za oknem świeci słońce i mogę cieszyć się tym widokiem.
2. Wkurza mnie... kiedy ludzie rezygnują z marzeń.
3. Moim marzeniem jest... wydać książkę dla dzieci.
4. Odpoczywam przy... dobrej książce.
5. Moją największą zaletą jest... kreatywność.
6. Uśmiecham się, gdy... widzę radość na buziach moich dzieci.
7. Płacz wywołuje u mnie... poczucie bezsilności.
8. Boję się... ryzyka.
9. Moje natręctwo... czyste ręce.
10. Nie potrafię... kierować samochodem.
11, Kocham... to co robię.
Żeby specjalnie nie przedłużać. Postanowiłam zaprosić :
I moje zdania do dokończenia:
1. Nigdy nie zapomnę...
2. Najważniejsze jest dla mnie...
3. Nie lubię, gdy...
4. Moje największe szaleństwo to...
5. Często zapominam o...
Jak widzicie formuła nieco się zmieniła, ale uważam, że tak będzie uczciwie. Pięciu autorów i pięć pytań :) Dobrej zabawy. I nie zapomnijcie zapytać mnie o coś, co chodzi Wam po głowie. Dziś odpowiem.
Nowe technologie wkradają się niezauważenie (czyżby) do naszego życia. Telefonów używamy już nie tylko po to, aby dzwonić, ale również, a może przede wszystkim, aby robić zdjęcia, pisać wiadomości, sprawdzać pocztę, płacić, słuchać muzyki i wiele, wiele innych. Czemuż nie korzystać z nich podczas zajęć? I nie chodzi tylko o znajdowanie przydatnych informacji w Internecie (choć to też czasami robimy).
Mamy końcówkę września, wspomnienia wakacyjne jeszcze nie całkiem zatarły się w naszej pamięci. A jednym z tych wspomnień jest projekt <kwadratowe koło> . Dzięki niemu poznałam Ilonę z <Kreatywnym okiem>, i dzięki niemu również na horyzoncie pojawił się kolejny projekt: <dziecko na warsztat>. 
Aby przygotować naszą szpiegowską "maszynkę" do tworzenia wiadomości, potrzebujemy liczby pieczątek równej liczbie liter w alfabecie (stempelki nie muszą pochodzi z jednego kompletu, to nie ma większego znaczenia, najważniejsze, aby się nie powtarzały i były podobnej wielkości). Przystawiamy kolejne symbole, jeden obok drugiego, na długi kawałku papieru, a następnie umieszczamy pod nimi odpowiadające kolejne litery alfabetu mogą być drukowane lub pisane, w zależności od wieku i umiejętności dziecka).
Teraz została nam najprzyjemniejsza część zadania- wymyślanie i zapisywanie wiadomości (obrazkowo, rzecz jasna). Na początek proponuję krótkie hasło, żeby dziecko miało szansę "załapać" o co w zabawie chodzi. Później można przejść do bardziej skomplikowanych tekstów (pamiętajcie jednak, że jeśli treść będzie zbyt długa, młody człowiek może się zmęczyć i zniechęcić).
