Ćwiczenia redakcyjne mogą wyglądać różnie. Czasami składamy puzzle, czasami odpowiadamy na pytania. Czemu nie pokusić się o wykorzystanie kości?
Uwielbiam te niedzielne przedpołudnia, gdy dla relaksu siadam i tworzę bazgroły. Wtedy najczęściej, ni z tego, ni z owego, nachodzą mnie pomysły. Chciałby człowiek odpocząć, a tu nici 😉 Trzeba zapisać nową ideę, bo inaczej nie da spokoju.
Tym razem pomysł dotyczy tworzenia charakterystyki. Próbowaliśmy już różnych metod (można o nich poczytać choćby <tu>), przyszedł czas, by najpierw postać samemu stworzyć, a później ją opisać. Zasada jest prosta. Uczniowie otrzymują kartę z rozrysowanymi elementami ludzika (można wykorzystać jedną na klasę lub rozdać każdemu uczniowi oddzielnie). W osobnych kolumnach znajdują się: usta, oczy, głowa, włosy, sylwetka. Korzystając z kostki do gry, losują jak każda z części ma wyglądać.
Kiedy człowieczek jest gotowy, doposażamy go w charakter. Na proponowanej przeze mnie karcie znalazły się cztery obszary: odwaga, spryt, uczciwość i poczucie humoru. To dość subiektywny wybór i można oczywiście dokonać innego (przy okazji warto porozmawiać, dlaczego akurat te elementy osobowości zostały wyróżnione). Posługując się nadal kostką decydujemy o nasileniu każdej z cech (jedynka oznacza, że cecha jest bardzo mało widoczna, a szóstka sygnalizuje dominację).
Żeby jednak dać młodym ludziom poczucie decyzyjności, płeć pozostała przeze mnie nieokreślona. Każdy sam zdecyduje o tym, czy tworzy kobietę, czy mężczyznę. To do uczniów należy również określenie koloru oczu oraz włosów. Dzięki temu, nawet jeśli jakimś cudem uda się wylosować dwa identyczne zestawy, zawsze jest szansa na zindywidualizowanie swojego bohatera.
Skończywszy kompletowanie postaci, przechodzimy do właściwej części ćwiczenia. Rozpoczynamy pracę nad charakterystyką. Zakładam, że skoro każdy poznał na wylot swojego ludzika, zredagowanie tekstu pozostanie tylko formalnością.
Gdybyście mieli ochotę pobawić się ze swoimi uczniami w losowanie, kartę zajdziecie <tu>. Koniecznie dajcie znać, jak Wam poszło.
Fajny sposób na stworzenie innej formy charakterystyki, niż ta tradycyjna. Aktywizacja uczniów to jedna z najlepszych form nauki. Wspaniały materiał!
OdpowiedzUsuńCieszę się, że mogłam zainspirować.
UsuńSuper! Bardzo lubię turlane zadania :) Asiu, do jakiego poziomu edukacyjnego przeznaczyłaś to ćwiczenie?
OdpowiedzUsuńMyślałam głównie o podstawówce i młodszym gimnazjum. Sądzę jednak, że można je wykorzystać na każdym etapie 😉
UsuńKapitalny pomysł :) Myślę, że zmodyfikuję go do I-III i wykorzystam przy opisie przedmiotu. Dziękuję za inspirację. Podziwiam Twoją kreatywność :)
OdpowiedzUsuńBardzo mi miło, dziękuję :)
UsuńNajbardziej w Twoich twórczych zadaniach podoba mi się to, że wszystko jest dopracowane i wygląda naprawdę schludnie :)
OdpowiedzUsuńZ czystymi, przejrzystymi materiałami przyjemniej jest pracować :)
UsuńPozwolisz, że wykorzystam pomysł do mówienia o postaciach po rosyjsku, wydaje mi się o niebo ciekawszy, niż opisywanie postaci z podręcznika. Pod każdym elementem ciała dołożę tylko jego nazwę, żeby był odpowiedni zapas słów, bo tego sie przecież muszą nauczyć. Jestem pod wrażeniem tego, co pokazujesz, ośmielasz nas, Twoich czytelników do własnej twórczości graficznej i pozwalasz korzystać ze swoich zasobów. Dziękuję w imieniu tych wszystkich, którzy czerpią inspirację z Twoich pomysłów. Mała rzecz,a cieszy. I pozwala na odejście od tony kserówek. Iza S.
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję za ciepłe słowa. Cieszę się, że karta znalazła inne niż planowałam zastosowania. To najlepsza dla niej rekomendacja :D
Usuń