O, bogowie (greccy) !

Mitologia grecka albo kogoś pochłania bez reszty, albo nie pochłania wcale. Nie oszukujmy się, dzieciaki już na pierwszych zajęciach dzielą się na dwie ścisłe grupy i rzadko zdarza się, że któreś z nich zmienia zdanie. A wiadomo przecież, że to, czego nie lubimy wchodzi do głowy bardzo trudno. W gąszczu imion, zdarzeń i intryg można się zgubić jak w labiryncie Minotaura. A im dalej w las, tym gorzej.

Nie ukrywam, że wielu młodych ludzi łaskawszym okiem zerka na starych bogów dzięki powieściom o przygodach herosa imieniem Percy (pisałam o nich <tu> i <tu>, a całą serię pożarłam na zmianę z kryminałami Bondy, hehe). Nawet jeśli nie sięgnęli po same książki, widzieli film (to nadal przede mną, mam nadzieję, że nie będę rozczarowana). Młody chłopak, uwikłany w walki pomiędzy bóstwami, porusza się we współczesnym świecie. Ma problemy przeciętnego nastolatka, a przy okazji tylko walczy ze starożytnymi siłami. Można by rzec: taki los, jaki przepowiednia wypowiedziała.

Niemałe znaczenie maja również różnego typu gry, w których wcielamy się w postaci mitologiczne (choć tak po prawdzie znam tylko jedną i to niezbyt nową).

Od pewnego czasu chodził za mną jeszcze jeden, dość prosty, ale jakże efektowny pomysł. Postanowiłam nadać bogom i bóstewkom twarze. Od tak, otworzyć kolorowe czasopisma (skrzętnie je chomikuje, a później wynoszę do pracy, zamiast oddawać na makulaturę) i wybrać sławne postaci, których wizerunki będą odpowiadały wyobrażeniom o wszechmocnych olimpijskich Grekach. 

Od pomysłu do realizacji jest u mnie tylko jeden krok. Starannie dobraliśmy wizerunki, całość uzupełniliśmy charakteryzującymi cytatami i już. Drzewo genealogiczne gotowe. No i jak Wam się podoba? Macie już swoich ulubieńców?