Spotkanie z Czarodziejskim Kotem (część druga Zimowej Przygody, która powinna być pierwszą)

Zimowe dyżury w szkołach wzbudzają wiele kontrowersji. Większość nauczycieli (ci pracujący w oparciu o Kartę Nauczyciela), winno mieć urlop, ale zdarza się tak, że jednak przychodzą do pracy, aby zająć się dzieciakami, które nie mogą liczyć na inną opiekę. W mojej szkole też są przygotowywane zajęcia (nie jesteśmy zatrudnieni na KN, więc przychodzimy, hehe). W związku z tym zaplanowałam cykl spotkań z Tappim. Jedno z nich już poznaliście (o <tu> ). Dziś ciąg dalszy, choć tak na prawdę, to początek. Tak wyobrażam sobie pierwsze, zapoznawcze zajęcia. 

Na początku dzieci siadają wokół chusty animacyjnej. Prowadzący rozdaje wizytówki w kolorach tęczy (w miarę możliwości dzieci dokonują wyboru same, ale czuwamy nad tym, aby każdy kolor został wybrany). Na kartonikach wpisujemy czytelnie swoje imiona, a następnie rysujemy ulubione zwierzę. 

Kiedy już wszyscy uporamy się z zadaniem kolejno dokonujemy prezentacji: " mam na imię ... i moim ulubionym zwierzęciem jest...".W trakcie rundki prowadzący może dopytywać:-dlaczego wybrałeś/wybrałaś to zwierzę?-jakie ono jest? 

Po dokonaniu prezentacji przechodzimy do zabawy "Szalone koty" (jeśli żadne z dzieci nie wybrało tego zwierzaka, co mało prawdopodobne, prowadzący umieszcza go na swojej wizytówce i ma punkt wyjścia do dalszych działań). Zanim zaczniemy zabawę, rozmawiamy chwilę o tym co lubią i jak zachowują się mruczki.  Znając nawyki futrzanych milusińskich przechodzimy do zasadniczej części tego elementu: uczestnicy chodzą swobodnie po sali, naśladując ruchami koty; na hasło: "drzewo"- podskakują wysoko; na hasło: "pies"- syczą i wystawiają pazury; na hasło: "kłębek"- kładą się na plecach i bawią kłębkiem (można zaproponować wersję z odpadaniem, wtedy wygrany zmienia prowadzącego, ale nie jest to konieczne, hehe). 

Skoro wiemy, że koty lubią bawić się kłębkiem i my pobawimy się zwiniętą włóczką. Ustawiamy się w kręgu i podajemy do siebie kłębek (rzucając do wybranej osoby), mówiąc: "dostałem kłębek od... i podam go ..."; każdy uczestnik może złapać kłębek wyłącznie raz. Kiedy wszystkie dzieci zostały uwikłane w sieć, zaczynamy rozplątywanie (przechodzimy ponad nitkami, odplątując je, aby zamienić się miejscem z osobą, od której kłębek otrzymaliśmy, wciąż powtarzamy: "dostałem kłębek od...i podam go..."). 

W kolejnej części zajęć siadamy w kręgu i prosimy, aby dzieci przypomniały, jakie zwierzęta wybrały i jakie cechy można im przypisać. Następnie kolejno mówimy ( o osobie siedzącej po naszej prawej stronie):"obok mnie siedzi ...., ma na wizytówce..... i mówi, że to zwierzę jest...."

Cechy zostały przypomniane, możemy przejść do czytania opowiadania "Tappi i czarodziejski kot". Prosimy, żeby uczestnicy słuchali uważnie i zastanowili się: kto jest bohaterem opowiadania? jaki ten bohater jest? jacy inni bohaterowie się pojawiają?

Poznaliśmy Czarodziejskiego Kota, który jest bardzo nieśmiały. Aby go oswoić, wykonamy "siedem kroków przyjaźni" (po każdym kroku dzieci otrzymują paczuszkę zawierającą kolorowo zabarwione ziarna, może być ryż, ale niekoniecznie).

KROK PIERWSZY. Porządkujemy wspólnie obrazki, na których przedstawieni są bohaterowie opowiadania. Prawidłowe ułożenie odtworzy zdarzenia z Szepczącego Lasu. Na ostatnim obrazku zabraknie tęczy, ale do tego jeszcze wrócimy (dzieci zauważają ten fakt, a prowadzący tłumaczy, że tęcza będzie nagrodą za wykonanie wszystkich "kroków").
KROK DRUGI. Uczestnicy kolejno wcielają się w bohaterów opowiadania. Za pomocą gestów próbują się przedstawić z zdobyć zaufanie kota (nie wolno używać słów). Zadaniem pozostałych jest odgadnąć, kto, kogo naśladuje.
KROK TRZECI. Spośród obrazków przyczepionych do tablicy dzieciaki wybierają tylko te, które rymują się z wyrazem kot (każdy wypowiada na głos jedno słowo i decyduje, czy się rymuje). Ilustracje z rymami rozdajemy dzieciom i prosimy o pokolorowanie. Następnie tworzymy dwa zbiory (z rymami i bez). Porównujemy ich liczebność. Oceniamy, których jest mniej, a których więcej.
KROK CZWARTY. Prosimy, aby nasi poszukiwacze przygód znaleźli ukryte w sali kolorowe piłeczki i położyli je w odpowiednich miejscach chusty animacyjnej (dopasowali do jej kolorów). Można wykorzystać tyle samo piłeczek we wszystkich kolorach, albo różnicować ich liczbę i wtedy porównać, których jest mniej, których więcej, jak rozłożyć, aby było po równo.
KROK PIĄTY. Dzielimy imiona dzieci na sylaby i prosimy, aby stanęły w grupach zgodnie z ich liczbą. Każda grupa ogląda uważnie swoje wizytówki i zaznacza głoski, które się powtarzają (rysując pod nimi np. kółko lub gwiazdkę). Później grupy opowiadają, co powtarzało się na wizytówkach.
KROK SZÓSTY. Uczestnicy zabawy otrzymują wizerunki kotów i mają za zadanie pokolorować je według własnego pomysłu (z tym tylko, że maja do dyspozycji wyłącznie kredki w tęczowych kolorach). Tworzymy galerię kocich przyjaciół dla nieśmiałego mruczka z Szepczącego Lasu.
KROK SIÓDMY. Jesteśmy na plaży. Pamiętając o tym, co zrobiły pozostałe zwierzaki, kiedy kot się ukrył, naśladujemy ruchy pływania. Na hasło: "tęcza" zatrzymujemy się i wypatrujemy tęczy. 

Możemy tez zamiennie zastosować zabawę z pokazywaniem: 

"Pada, pada, pada deszcz i wieje, wieje wiatr x2Błysk! Grzmot! x2Teraz już na niebie świeci tęcza".

Wykonaliśmy wszystkie "siedem kroków", więc weszliśmy w posiadanie siedmiu kolorów ziarenek. Dzieci, pod kierunkiem prowadzącego, przyklejają ryż do obrazka kończącego opowieść o czarodziejskim Kocie, tak aby powstała tęcza (w międzyczasie rozmawiamy o tym, czym jest tęcza i kiedy się pojawia).

W podsumowaniu uczestnicy jeszcze raz oglądają swoje wizytówki i kierując się ich kolorami ustawiają, tworząc żywą tęczę. Kolejny raz powtarzamy imiona:"jestem..., a obok mnie stoją... i ..."

Na zakończenie proponujemy masażyk z cyklu: "pisze pani na maszynie". Dla nikogo nie będzie zaskoczeniem, że głównie będziemy naśladować padający deszcz, świecące słońce i tęczę.

OT. I cały pomysł. Aż chciałoby się powiedzieć: "koniec i bomba", ale to przecież dopiero początek...